4 Κεφάλαιο τέταρτο: Για ένα μεταβατικό πρόγραμμα ρήξης και μετασχηματισμού
4.1 Το πρόγραμμα της ΛΑΕ ξεκινά με την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, την έξοδο από την ευρωζώνη, τη διαγραφή του χρέους και την προώθηση ριζοσπαστικών κοινωνικών μετασχηματισμών που ανοίγουν δρόμους οικονομικής προόδου και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής. Πρόκειται για τον οδικό χάρτη μιας μεγάλης λαϊκής ανατροπής για την εφαρμογή ενός μεταβατικού πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, το οποίο περιλαμβάνει αλληλένδετους και ενιαίους στόχους που αλλάζουν τους συσχετισμούς, ανακουφίζουν τους εργαζόμενους και αποτελούν αφετηρία για ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές. Οι στόχοι αυτοί κωδικοποιούνται ως εξής:
Κατάργηση της λιτότητας, καταπολέμηση της ανεργίας, στήριξη των λαϊκών εισοδημάτων με αναδιανομή προς όφελος των εργαζόμενων τάξεων Στάση πληρωμών- διαγραφή του χρέους- Εθνικοποίηση τραπεζών, «Σεισάχθεια» σε ιδωτικά χρέη Προετοιμασμένη έξοδο από την ευρωζώνη και μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Ανυπακοή, σύγκρουση και ρήξη με τις πολιτικές και τις συνθήκες της ΕΕ Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, ανάκτηση του κοινωνικού πλούτου, παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός με εθνικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων, ενίσχυση της αυτοδιαχείρισης στις επιχειρήσεις που κλείνουν, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για την καταπολέμηση της ανεργίας Εξασφάλιση των κοινωνικών αναγκών σε υγεία-παιδεία-πολιτισμό Συντακτική συνέλευση για μια νεα λαϊκή μεταπολίτευση-ευρεία κατοχύρωση δημοκρατικών δικαιωμάτων Πολυδιάστατη, ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική Κατάργηση της λιτότητας -Άμεσα μέτρα απαλλαγής από τη μνημονιακή καταστροφή
4.2 Αυτονόητη πλευρά του μεταβατικού προγράμματος και από τα πρώτα μέτρα που πρέπει να επιβληθούν είναι η επαναφορά των βασικών εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και η αναίρεση του συνόλου του βάναυσου μνημονιακού «κεκτημένου». Η περίοδος των μνημονίων ενίσχυσε τη θέση και το εισόδημα του κεφαλαίου. Αυτό πρέπει να αντιστραφεί και να ενισχυθεί η θέση και το εισόδημα των εργαζομένων, αυτών που παράγουν πραγματικά τον κοινωνικό πλούτο.
4.3 Εργασιακά δικαιώματα – Μισθοί - Απασχόληση:
Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων που μείωναν τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις, επέβαλαν μειωμένες αποδοχές στους νέους εργαζομένους, επαναφορά δώρων Χριστουγέννων - Πάσχα σε όλους τους εργαζομένους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όπως και στους συνταξιούχους. Απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων και των αναιτιολόγητων απολύσεων. Επίδομα ανεργίας σε όλες/όλους τους ανέργους για όλη την περίοδο ανεργίας. Αντιμετώπιση της ανεργίας με προγράμματα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας ιδιαίτερα στον δημόσιο και κοινωνικό τομέα της οικονομίας, αλλά και μέσα από τη συνολική προσπάθεια να υπάρξει κλαδική πολιτική και αναζωογόνηση συγκεκριμένων κλάδων. Διευκόλυνση και διασφάλιση της ελεύθερης δράσης των συνδικάτων σε όλους τους χώρους δουλειάς (είσοδος των συνδικάτων, δικαιώματα ενημέρωσης, κατοχύρωση συνελεύσεων εντός του χρόνου εργασίας κ.λπ.). Πλήρης απαγόρευση κάθε μορφής ανταπεργίας. Άμεση επαναφορά του θεσμικού πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις (μονομερής προσφυγή στη μεσολάβηση και διαιτησία, υποχρεωτικότητα, επεκτασιμότητα, μετενέργεια) εμπλουτισμένο με βάση τις ανάγκες που προκύπτουν από τα χαρακτηριστικά των επιχειρηματικών ομίλων. Ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου της εργατικής νομοθεσίας και ταχείας απονομής δικαιοσύνης στις εργατικές διαφορές. Αποκατάσταση της πλήρους και σταθερής απασχόλησης σε βάρος των ευέλικτων και επισφαλών μορφών εργασίας. Στήριξης της ανατροφής τέκνων με δημόσιες κοινωνικές υποδομές και προσαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων και των αδειών ανατροφής στις ανάγκες των γονέων. Διασφάλιση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία.
4.4 Ασφαλιστικό – Συντάξεις:
Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης δημόσιο, αλληλέγγυο, καθολικό, αναδιανεμητικό. Όλοι/ες οι εργαζόμενοι-εργαζόμενες οφείλουν να απολαμβάνουν τα ίδια κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα ανεξάρτητα από την ιθαγένειά τους. Κύρια σύνταξη 80% του συντάξιμου μισθού και επικουρική στο 20%. Η κατώτερη σύνταξη χορηγείται στο 65ο έτος ηλικίας και αντιστοιχεί σε 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για πλήρη σύνταξη να επανέλθουν στα 65 από τα 67 έτη και στα 60 για μειωμένη. Προϋπόθεση ασφάλισης 35 ετών για πλήρη σύνταξη στα 58 έτη και 37 ετών ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Διατήρηση για τους ασφαλισμένους πριν το 1983 της δυνατότητας συνταξιοδότησης με 35 έτη ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας. Συντάξιμος μισθός πρέπει να είναι ο μέσος όρος της καλύτερης πενταετίας. Πλήρης ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη των εργαζόμενων σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Αναγνώριση των εργαζομένων με ΔΠΥ ως μισθωτών με ανάλογα δικαιώματα .
Από πλευράς χρηματοδότησης, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να στηρίζεται στην τριμερή χρηματοδότηση. Αναγνωρίζουμε ως δίκαιο το αίτημα για αποκατάσταση της ληστείας σε βάρος των αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης, Γνωρίζουμε επίσης ότι βασική πηγή αύξησης των πόρων του ασφαλιστικού συστήματος άμεσα και μακροπρόθεσμα, είναι η αναδιανομή εισοδήματος, η επανεκκίνηση της οικονομίας και η αύξηση της απασχόλησης, όπως και η καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής
4.5 Στον τομέα της φορολογίας, χρειάζεται βαθειά τομή με βασικό κριτήριο την ριζική αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τη φορολεηλασία, παράλληλα με την κατάργηση όλων των προκλητικών ρυθμίσεων υπέρ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Κατοχύρωση αφορολόγητου 12.000 ευρω Ενιαία προοδευτική φορολογική κλίμακα φυσικών προσώπων με τιμαριθμοποίηση και γενναία αύξηση της φορολογίας των μεγάλων εισοδημάτων. Αύξηση της φορολογίας των εταιρικών κερδών Φορολόγηση των τριγωνικών συναλλαγών με χώρες που έχουν προνομιακό φορολογικό καθεστώς. Κατάργηση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων (ναυτιλίας, τραπεζών, συμβάσεων παραχώρησης, εκκλησίας, βουλευτών, ΜΚΟ, κά), καθώς και των επενδυτικών κινήτρων που διαμορφώνουν συνθήκη ασυλίας για τις επιχειρήσεις. Μονοψήφιοι ως και μηδενικοί συντελεστές Φ.Π.Α. σε αγαθά και υπηρεσίες λαϊκής κατανάλωσης, και στα φάρμακα. Κλιμακωτοί συντελεστές για τα είδη πολυτελείας. Άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας με παράλληλη απαλλαγή/προστασία των ιδιοκτητών χαμηλού εισοδήματος. Υπολογισμός όλων των φόρων και τελών με βάση τις πραγματικές εμπορικές αξίες. Ειδικές ρυθμίσεις για τη φοροελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων (100 δόσεις, διαγραφή οφειλών, χρονική επιμήκυνση). Κατάργηση ανεξαρτητοποίησης της ΓΓΔΕ καμιά εκχώρηση ελεγκτικού έργου στον ιδιωτικό τομέα.
Στάση πληρωμών-Διαγραφή του χρέους τώρα!
4.6 Το δημόσιο χρέος της χώρας αποτελεί βασικό μοχλό για την εφαρμογή των Μνημονίων και των αντιλαϊκών πολιτικών. Διογκωμένο από το 120% του ΑΕΠ το 2010 στο 190% του ΑΕΠ, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί παρά μόνο με τίμημα την καταστροφή των εργαζόμενων τάξεων. Είναι ένα χρέος μη βιώσιμο που πρέπει να διαγραφεί. Η διαιώνιση του οδηγεί την χώρα σε παρατεταμένη λιτότητα, φορολεηλασία και φτωχοποίηση, σε συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, σε αναστολή της δημοκρατίας και σε κατάλυση της ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Το χρέος αυτό δεν προκλήθηκε από την δήθεν διόγκωση των δημοσίων δαπανών των μισθών και των συντάξεων, αλλά από τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, τις υψηλές στρατιωτικές δαπάνες, τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών, τις δαπάνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, την ανισόρροπη οικονομική ανάπτυξη της ευρωζώνης και της Ε.Ε, τους μηχανισμούς των Μνημονίων και τις δανειακές συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και τα λαϊκά στρώματα δεν φέρουν ευθύνη γι’ αυτό το χρέος δεν έχουν κανένα λόγο να το πληρώσουν Η διεκδίκηση διαγραφής του χρέους πάνω από όλα θα στηριχτεί στην κυρίαρχη απόφαση του ελληνικού λαού να απαλλαγεί από τη λιτότητα και από την ανεργία αλλά μπορεί και να επικαλεστεί
την παραβίαση συνταγματικών διατάξεων, όπως των άρθρων 36§2 και ιδίως 1 και του 26 του Συντάγματος που απαγορεύουν την δέσμευση δημόσιας περιουσίας που έχει διατεθεί προς εξυπηρέτηση δημοσίων σκοπών και συνεπώς καθιστούν άκυρη τη συνομολόγηση ρητρών για την εφαρμογή αντίθετων διατάξεων αλλοδαπών δικαίων τις αρχές του διεθνούς δικαίου, ιδίως δε την αρχή της κατάστασης ανάγκης που αποτρέπει την συνέχιση της εξυπηρέτησης δανείων όταν διακυβεύεται η οικονομική επιβίωση ενός κράτους και η αδυναμία του να εκπληρώσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες, όπως και τις έννοιες του «παράνομου», «απεχθούς» και «επονείδιστου» χρέους, καθώς -εν γνώσει των δανειστών- οι δανειακές συμβάσεις υπογράφηκαν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του λαού, τα δε ποσά των δανείων δεν χρησιμοποιήθηκαν για την καλυψη των αναγκών του λαού, την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (Σεπτέμβρης ’15), ότι η αναδιάρθρωση χρέους παραμένει κυριαρχικό δικαίωμα κάθε χώρας. Η παγκόσμια ιστορία έχει γνωρίσει πολλές περιπτώσεις στάσης πληρωμών και διαγραφής χρεών με πιο πρόσφατες τον Ισημερινό το 2008, την Αργεντινή το 2003-2005, την Γερμανία το 1953 κ.α. Στενά συνδεδεμένο με τη διαγραφή του χρέους, είναι η διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, αίτημα με πολιτική, οικονομική και ηθική διάσταση, που για δεκαετίες παραμένει ανοικτό, με ευθύνες των μεταπολεμικών κυβερνήσεων, με την επίμονη άρνηση της γερμανικής πλευράς να το συζητήσει, κατά παράβαση των αρχών του διεθνούς δικαίου και με την άρνηση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να επιτρέψουν την εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων.
Εθνικοποίηση τραπεζών, «Σεισάχθεια» σε ιδιωτικά χρέη
4.7 Η πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των μεγάλων τραπεζών ήταν ένα πρωτοφανές οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, που εκτός από τις μεγάλες πολιτικές, ενέχει και ποινικές ευθύνες. Οι τράπεζες παραδόθηκαν αντί «πινακίου φακής» στους χρεωκοπημενους μεγαλοτραπεζιτες που τωρα συνεργαζονται με ξένα funds, ενώ το ελληνικό δημόσιο έχασε πάνω από 40 δις, τα ασφαλιστικά ταμεία 2 δις και 300.000 μικρομέτοχοι είχαν «εξαέρωση» μετοχών (αποταμιεύσεων). Ταυτόχρονα άνοιξε και επίσημα ο δρόμος της λεηλασίας της μικρομεσαίας ακίνητης περιουσίας με πλειστηριασμούς ακόμα και πρώτης κατοικίας, με το ρυθμιστικό πλαίσιο των «κόκκινων δανείων». Το μεγάλο σκάνδαλο των ανακεφαλαιοποιήσεων θα διερευνηθεί, θα αποδοθούν ευθύνες, θα διοριστούν επίτροποι στις τράπεζες και θα εθνικοποιηθούν χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση σ’αυτούς που απομείωσαν την περιουσία του δημοσίου.
Προϋπόθεση για τη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι η δημόσια ιδιοκτησία, ο κοινωνικός και εργατικός έλεγχος των τραπεζών, μαζί και της Τράπεζας Ελλάδος. Η ΤτΕ πρέπει να λειτουργεί ως «Κεντρική Τράπεζα Ελλάδος», ως δημόσιος φορέας που έχει το «εκδοτικό προνόμιο» εκτύπωσης και διάθεσης εθνικού νομίσματος, ως «δανειστής τελευταίας καταφυγής» του ελληνικού δημοσίου, ως βασικός φορέας επεξεργασίας με την εποπτεία της κυβέρνησης της νομισματικής, συναλλαγματικής και πιστωτικής πολιτικής (ύψος επιτοκίων, πιστωτική επέκταση, χρηματοδότηση κλάδων) και της εξασφάλισης ρευστότητας στις τράπεζες για χρηματοδότηση της οικονομίας. Με την εθνικοποίηση των τραπεζών, την εφαρμογή κοινωνικού και εργατικού ελέγχου, οι καταθέσεις των πολιτών είναι διασφαλισμένες καθώς και η χρηματοδότηση δημόσιων παραγωγικών δραστηριοτήτων στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου παραγωγικού μετασχηματισμού της οικονομίας. Επίσης, θα διευκολυνθεί η αναγκαία παροχή ρευστότητας και ενίσχυσης στις δημόσιες και εθνικοποιημένες βιομηχανίες σε αυτοδιαχειριζόμενα και συνεταιριστικά εγχειρήματα αλλά και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως και σε ένα δημόσιο σύστημα στεγαστικής πίστης. Η εθνικοποίηση των τραπεζών θα αλλάξει τους όρους ρύθμισης των «κόκκινων δανείων» σε νοικοκυριά, επιχειρήσεις, αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες, με πλήρη διασφάλιση της πρώτης κατοικίας, με την εφαρμογή κριτηρίων μακροπρόθεσμης εξόφλησης, συμβατής με τις δυνατότητες και ανάγκες των οφειλετών, αλλά και με λογική «σεισάχθειας» για τα δάνεια που για λόγους εξασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν.
Έξοδος από την ευρωζώνη, μετάβαση στο εθνικό νόμισμα
4.8 Η πικρή πείρα της Κύπρου και της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, έδειξαν ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση αποπειραθεί να δώσει στοιχειώδη ανάσα στον λαό με μέτρα που θίγουν το μεγάλο κεφάλαιο (από μόνη της, η στάση πληρωμών είναι κήρυξη οικονομικού πολέμου στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο) θα υποστεί τον πιο ωμό εκβιασμό, με μοχλό την πιστωτική ασφυξία των τραπεζών. Αυτή η πικρή πείρα έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ριζοσπαστική αλλαγή εντός ευρωζώνης είναι αδύνατη. Επιβάλλεται, επομένως, η άμεση και μονομερής έξοδος από την ευρωζώνη. Το ευρώ δεν είναι νόμισμα, αλλά «καθεστώς» που συγκεφαλαιώνει τον αυταρχικό και νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της «Ενωμένης Ευρώπης», είναι ένα μηχανισμός διαρκούς επιβολής αντιλαϊκών περιοριστικών πολιτικών και εμπέδωσης των ταξικών συμφερόντων των αστικών τάξεων. Η αποδέσμευση από το ασφυκτικό πλαίσιο της ΟΝΕ θα δώσει τη δυνατότητα δημοκρατικής ανάκτησης του ελέγχου της δημοσιονομικής, νομισματικής και εισοδηματικής πολιτικής. Θα διευκολύνει την άρση της λιτότητας, χωρίς παράλογους περιορισμούς στην έκδοση χρήματος, όπως αυτούς που επιβάλλει σήμερα η ΕΚΤ, καθώς και την εφαρμογή μέτρων φορολογικής δικαιοσύνης και αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Θα επιτρέψει να αντιστραφεί η διαδικασία αποψίλωσης της παραγωγικής βάσης. Θα διευκολύνει ένα σχέδιο μεγάλων δημόσιων επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Θα προστατεύσει τον παραγωγικό ιστό και τη γεωργία από τις αθρόες εισαγωγές και θα ενισχύσει τις εξαγωγικές δυνατότητες. Συνεπώς, μια κυβέρνηση πραγματικά φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, θα πρέπει εξαρχής να προχωρήσει σε αυτή την αναγκαία τομή. Αυτό απαιτεί πολιτική βούληση, συγκεκριμένη οργανωτική προετοιμασία, ενεργή λαϊκή υποστήριξη, καθώς και ένα στιβαρό, παλλαϊκό και δημοκρατικά οργανωμένο κίνημα.
4.9 Με την έξοδο από την ευρωζώνη, το ελληνικό δημόσιο θα αναλάβει τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος, η διοίκησή της θα αλλάξει και θα μετατραπεί πλήρως σε ένα δημόσιο ίδρυμα. Με την αποδέσμευση από την ΟΝΕ η Ελλάδα θα ανακτήσει θεσμικά τη νομισματική κυριαρχία και το νέο της εθνικό νόμισμα θα καθιερωθεί ως το λειτουργικό μέσο συναλλαγών στη χώρα. Οι ανάγκες της νομισματικής κυκλοφορίας θα καλυφθούν από τις εθνικοποιημένες τράπεζες που θα παρέχουν ρευστότητα στηριζόμενες από την υπό δημόσιο έλεγχο Κεντρική Τράπεζα. Θα εφαρμοστεί ευέλικτη συναλλαγματική πολιτική ώστε να προστατευτούν τα εισοδήματα των εργαζομένων και να στηριχτεί ο παραγωγικός ιστός. Προς την κατεύθυνση αυτή θα επιβληθούν έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων, θα αναπροσανατολισθεί η δημόσια χρηματοδότηση και θα ενισχυθεί η κατανάλωση εγχώριων προϊόντων.
Το γεγονός, ότι τα τελευταία δύο χρόνια το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι πλεονασματικό, ενώ το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου βαίνει μειούμενο και μάλιστα είναι υποδιπλάσιο ως ποσοστό του Α.Ε.Π, σε σχέση με το 2008, διευκολύνει, α) την προμήθεια αγαθών από το εξωτερικό ακόμα και σε εκείνους τους τομείς που δεν μπορεί να υπάρξει βραχυπρόθεσμα ανάπτυξη της εσωτερικής παραγωγής (π.χ. μηχανολογικός εξοπλισμός, οχήματα, άλλα κεφαλαιουχικά αγαθά) και β) την αντιμετώπιση πληθωριστικών πιέσεων. Αντίθετα από τις κινδυνολογικές κραυγές, η έξοδος από την ΟΝΕ , δεν οδηγεί σε οικονομικό απομονωτισμό, ούτε στην αδυναμία προμήθειας αγαθών, ούτε κατ ανάγκη, σε υπερπληθωριστικές πιέσεις στο νέο νόμισμα, αφού η ισοτιμία του νομίσματος επικαθορίζεται σε τελική ανάλυση από την εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κάθε χώρας. Η διόρθωση της ισοτιμίας του νομίσματος θα ενισχύσει άλλωστε ακόμα περισσότερα τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και θα τείνει να εξισορροπεί το εμπορικό ισοζύγιο.
Αλλωστε η Ελλάδα παρά την κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές καλύπτει αρκετές από τις βασικές ανάγκες τροφίμων από εγχώριες πηγές, έχει ικανοποιητική εγχώρια κάλυψη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, διαθέτει βιομηχανία φαρμάκων με εξαγωγικό προσανατολισμό και ισχυρή βιομηχανία διύλισης προϊόντων πετρελαίου. Με μια ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μπορεί να εκμεταλλευθεί τις παγκόσμιες αντιφάσεις και να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές καυσίμων. Μπορεί επίσης να καλύπτει ανάγκες στα καύσιμα με την αγορά αργού πετρελαίου έναντι διυλισμένων προϊόντων.
Επομένως, οι υπαρκτές δυσκολίες της πρώτης περιόδου από την έξοδο από το ευρώ, μπορούν να αντιμετωπιστούν, ιδίως εάν έχουμε έναν λαό αγωνιζόμενο και κινητοποιούμενο, και σε κάθε περίπτωση είναι μικρότερες από τα οφέλη που θα έχουμε από την ανάκτηση του δημοκρατικού ελέγχου όχι μόνο του νομίσματος, αλλά συνολικά της οικονομικής πολιτικής.
Ανυπακοή, σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ
4.10 Το μεταβατικό πρόγραμμα που προτείνει η «Λαϊκή Ενότητα», συνιστά άμεση διέξοδο από την κοινωνική καταστροφή των μνημονίων που θα δώσει ανάσα στα λαϊκά στρώματα και θα ανοίξει το δρόμο για βαθύτερες αλλαγές με κατεύθυνση το σοσιαλισμό
Αυτή η μεγάλη πορεία ρήξεων και μετασχηματισμών είναι προφανές ότι θα έχει πολλές δυσκολίες για να σταθεροποιηθεί και να ολοκληρωθεί μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της σημερινής, αντιλαϊκής και αυταρχικής Ε.Ε. Αντίθετα, θα φέρει τις λαϊκές δυνάμεις και την κυβέρνησή τους σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τους αντιδραστικούς θεσμούς της.
Χωρίς να είναι δυνατό να προδιαγράψουμε από τώρα την πορεία των μελλοντικών γεγονότων, ένα πρέπει να είναι καθαρό. Δεν θα περιμένουμε παθητικά να αλλάξουν σε προοδευτική κατεύθυνση τα πράγματα στην Ευρώπη για να διεκδικήσουμε μια ζωή με δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Οφείλουμε απέναντι στον εαυτό μας και στις γενιές που έρχονται, να προχωρήσουμε τη ριζοσπαστική ανατροπή στην Ελλάδα, με την βεβαιότητα ότι το παράδειγμά μας θα εμπνεύσει τους λαούς της Ευρώπης και ιδίως της περιφέρειας, δρομολογώντας θετικές ανατροπές των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και σε άλλες χώρες. Βλέπουμε κατά συνέπεια τον αγώνα μας σαν τμήμα ενός ιστορικού, απελευθερωτικού εγχειρήματος που θα ξεκινήσει με μια πρώτη ανατροπή στη χώρα μας- ή και σε άλλες χώρες- θα εδραιωθεί και θα σταθεροποιηθεί σε ευρωπαϊκή κλίμακα, για να ολοκληρωθεί και να νικήσει, τελικά, σε παγκόσμια.
Δεν μπορούμε να γίνουμε προφήτες και να προεξοφλήσουμε με ποιους ρυθμούς θα προχωρήσει αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν όμως μια κυβέρνηση της μαχόμενης Αριστεράς στην Ελλάδα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ωμό εκβιασμό ολόκληρης της Ε.Ε.- κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαιο ότι θα συμβεί- τότε ασφαλώς και δεν πρέπει να ταλαντευτεί. Οφείλει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και να τον καλέσει να αποφασίσει με δημοψήφισμα, την επιμονή στην υλοποίηση του ριζοσπαστικού προγράμματος που έχει ο ίδιος επιλέξει, κι όχι την παραμονή του σε μια Ε.Ε.- λάκκο των λεόντων, που αποκλείει οποιαδήποτε προοπτική προοδευτικής αλλαγής. Όχι για να κλειστεί στο καβούκι της εθνικής απομόνωσης, αλλά για να γίνει καταλύτης προοδευτικών εξελίξεων, που θα φέρουν πιο κοντά την προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συνεργασίας ανεξάρτητων και ισότιμων εθνών, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.
Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, ανάκτηση του κοινωνικού πλούτου.
4.11 Οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες -παιδεία, υγεία, ασφάλιση, μεταφορές, το νερό, η ενέργεια και οι επικοινωνίες- πρέπει είναι δημόσια αγαθά, προσιτά στον καθένα και όχι πεδία ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Το ΤΑΙΠΕΔ και το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων θα καταργηθούν αμέσως. Οι ΔΕΚΟ πρέπει να επανεθνικοποιηθούν, όπως και πρέπει να εθνικοποιηθούν όλες οι επιχειρήσεις που αφορούν τις στρατηγικές υποδομές και τις βασικές κοινωνικές ανάγκες (ενέργεια, επικοινωνίες, ύδρευση, υποδομές, φυσικό αέριο, αερομεταφορές κ.λπ). Οι ΔΕΚΟ, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, μπορούν να προσφέρουν βασικά κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες στα εργατικά και λαϊκά στρώματα σε χαμηλές τιμές, να γίνουν ουσιαστικός μοχλός παραγωγικού μετασχηματισμού, τεχνολογικής ανάπτυξης, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, αύξησης δημοσίων εσόδων. Ο κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, η αναβάθμιση του ρόλου των ίδιων των εργαζομένων, η προσπάθεια να έχουν λόγο οι εργαζόμενοι, η κοινωνία και οι καταναλωτές και όχι οι κάθε είδους «μάνατζερ» είναι η αναγκαία συνθήκη να μπορέσουν να παίξουν το ρόλο που τους αναλογεί μέσα σε μια συνολικότερη διαδικασία παραγωγικού μετασχηματισμού αλλά και ενός δημοκρατικού κοινωνικού σχεδιασμού προς όφελος των εργαζομένων. Η απάντηση στο ψευτοδίλημμα «κρατισμός» ή «ιδιωτικοποιήσεις» είναι μία: κοινωνική ιδιοκτησία ΔΕΚΟ, επέκταση τους σε στρατηγικούς τομείς, αναπτυξιακή και αναδιανεμητική λειτουργία, κοινωνικός και εργατικός έλεγχος.
Η ΛΑΕ καλεί όλο τον ελληνικό λαό να συγκροτήσει ένα πλατύ μαζικό και αγωνιστικό κίνημα αντίστασης ώστε να μην περάσει από τη Βουλή η δημιουργία του Υπερταμειου και να μην ξεπουληθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις (με πρώτο τον ΑΔΜΗΕ και τη ΔΕΗ) και η δημόσια περιουσία
Για τον παραγωγικό και οικολογικό μετασχηματισμό.
4.12 Ο παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας πρέπει να εδράζεται στην κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων υλικών και ανθρώπινων πόρων, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στη δημοκρατία και στο άνοιγμα μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής. Πρέπει να απαντάει στα αποδιαρθρωτικά αποτελέσματα που είχε η πρόσδεση στο ευρώ και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Πρέπει να αξιοποιεί τις πραγματικές δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της οικονομίας, τη γνώση και εμπειρία των εργαζομένων. Πρέπει να αποσκοπεί στην ανάπτυξη συγκεκριμένων κλάδων με στόχο την κάλυψη βασικών αναγκών, τον περιορισμό των εισαγωγών, την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Χρειάζεται να στηρίζεται στην αναγκαία πρωτοβουλία, αυτενέργεια, δημιουργικότητα των ίδιων των εργαζομένων. Ειδικότερα η προώθηση του παραγωγικού και οικολογικού μετασχηματισμού, απαιτεί κατ’ αρχήν συνεκτικό δημοκρατικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης με ουσιαστική συμμετοχή των εργαζόμενων στην επεξεργασία και υλοποίηση του, στην κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων υλικών και ανθρώπινων πόρων, στη βιωσιμότητα της αναπτυξιακής διαδικασίας, στο νέο καταναλωτικό πρότυπο, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και στην κατανομή των αποτελεσμάτων της ανάπτυξης σύμφωνα με την συμβολή του καθενός στην παραγωγή διαδικασία. Θα αναβαθμίζει τη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και θα διευκολύνει ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Αυτό περνάει και μέσα από τους ακόλουθους άξονες:
Οι δημόσιες επιχειρήσεις, και οι δημόσιες τράπεζες, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (ΠΔΕ) και οι υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικές υποδομές πρέπει να αποτελούν ατμομηχανή της διαδικασίας ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού, με στόχο την κάλυψη των πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Αναγκαία αφετηρία, όπως τονίσαμε, να σταματήσουν όλες οι σε εξέλιξη ιδιωτικοποιήσεις και να επανεθνικοποιηθούν οι ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν. Σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται και εκ νέου διαμόρφωση εθνικού αερομεταφορέα και δημόσιου ακτοπλοϊκού φορέα. Δεδομένης της ευθύνης που έχουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου για το στρεβλό υπόδειγμα ανάπτυξης που επικράτησε αλλά και της αποδιάρθρωσης που έφεραν τα μνημόνια είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε κλαδική πολιτική με δημόσιο χαρακτήρα. Χρειάζεται ιεράρχηση των κλάδων και των προϊόντων που πρέπει να στηριχτούν, στο πλαίσιο συνολικού σχεδιασμού, με κριτήρια τις κοινωνικές ανάγκες και το σπάσιμο της εξάρτησης από εισαγωγές. Η κλαδική πολιτική δεν πρέπει να στηριχτεί στην κλασική και αποτυχημένη μέθοδο της παροχής ενισχύσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Απαιτείται ρήξη από την νοοτροπία της προσέλκυσης επενδύσεων σε βάρος του περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Πρωτίστως, η βιομηχανική πολιτική θα στηριχτεί στην διαμόρφωση νέων δημόσιων επιχειρήσεων καθώς και στην ενίσχυση αυτοδιαχειριζόμενων και συνεταιριστικών εγχειρημάτων. Χρειάζεται συγκεκριμένη κλαδική βιομηχανική πολιτική και σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής σε κρίσιμους κλάδους όπως η ενέργεια, η φαρμακοβιομηχανία, τα ναυπηγεία, οι μεταφορές. Προς το σκοπό αυτό κεντρικό στόχο αποτελεί η ανασυγκρότηση μιας ενιαίας δημόσιας ΔΕΗ και η μείωση του ενεργειακού κόστους. Χρειάζεται να σχεδιάσουμε την ανασυγκρότηση συγκεκριμένων κλάδων όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία, η αγροτοδιατροφική βιομηχανία, η χημική βιομηχανία. Χρειάζεται δημόσια στήριξη και ανάπτυξη κλάδων υψηλής τεχνολογίας (μικροηλεκτρονική κ.λπ.). Η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να στηρίζεται στη μικρή και μεσαία κλίμακα, στην αποφυγή φαραωνικών επενδύσεων, στο σεβασμό στο περιβάλλον, στη συνέργεια με τους ντόπιους παραγωγούς, στην αποφυγή της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος και η λαϊκή πρωτοβουλία πρέπει να αποτελεί βασική πλευρά του νέου οικονομικού μοντέλου. Αυτό αφορά την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα της οικονομίας, την πλατιά δημοκρατική συζήτηση μέσα στην κοινωνία και στο κίνημα των εργαζομένων των βασικών κατευθύνσεων της οικονομικής πολιτικής, την ενθάρρυνση αυτοδιαχειριστικών εγχειρημάτων. Πρέπει νομοθετικά να κατοχυρωθεί η δυνατότητα να μπορούν να αναλάβουν οι εργαζόμενοι επιχειρήσεις που κλείνουν, απαλλασσόμενοι από τα βάρη ή χρέη που τους φόρτωσαν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, επιτρέποντας έτσι να τεθεί ξανά σε κίνηση μεγάλο μέρος του αργού παραγωγικού δυναμικού αλλά και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Η επέκταση μορφών αυτοδιαχείρισης και εργατικού ελέγχου, ο πειραματισμός με συλλογικές μορφές οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας, η αμφισβήτηση παραδοσιακών ιεραρχιών, όλα αυτά θα επιτρέψουν το μετασχηματισμό και των παραγωγικών σχέσεων. Χρειάζεται στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στο βαθμό που δημιουργούν θέσεις εργασίας, σέβονται την εργατική νομοθεσία και το περιβάλλον και αναπτύσσουν τη συνεργασία μεταξύ τους, με παροχή χαμηλότοκης χρηματοδότησης, υποστηρικτικών μηχανισμών προβολής και προώθησης εξαγωγών, απλοποίηση διαδικασιών αδειοδότησης, έλεγχο αγοράς και καταπολέμηση ολιγοπωλιακών δομών κά. Παράλληλα χρειάζεται ενίσχυση των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, αξιοποίηση μορφών συνεργατικής τραπεζικής, ενίσχυση δικτύων ανταλλαγής και αλληλέγγυας οικονομίας. Η αγροτική ανάπτυξη θα πρέπει να έχει κεντρική αιχμή την απαλλαγή από τους περιορισμούς στην παραγωγή που επιβάλλει η ΚΑΠ και ο μηχανισμός των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Θα πρέπει να στηρίζεται στην αξιοποίηση εθνικών επιδοτήσεων, στη στήριξη των αγροτικών συνεταιρισμών, με εγγυήσεις αποτελεσματικότητας και λογοδοσίας στην κοινωνία, την προώθηση καλλιεργειών ισχυρής προστιθέμενης αξίας με έμφαση στην τυποποίηση και την προβολή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των προϊόντων, στη βελτίωση καλλιεργητικών μεθόδων και εισαγωγή νέων ποικιλιών και την αναβίωση παλιότερων, στη στήριξη της βιολογικής γεωργίας. Δημόσια μέτρα και πολιτικές για μειωση του κόστους παραγωγής, χαμηλότοκη χρηματοδότηση, κλαδικές πολιτικές και εθνική πολιτική για τα βασικά αγροτικά προϊόντα, προστασία των προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ, καθετοποίηση της παραγωγής , ελαχιστοποίηση της ψαλίδας των τιμων από το χωράφι στον καταναλωτή, ανάπτυξη της έρευνας και της σποροπαραγωγής, απαγόρευση καλλιέργειας και εμπορίας μεταλλαγμένων. Αξιοποίηση εμπειρίας κινημάτων χωρίς μεσάζοντες για την άμεση πρόσβαση των παραγωγών στους καταναλωτές. Χρειάζεται συνολική αλλαγή όχι απλώς των όρων αγροτικής παραγωγής αλλά και συνολικά του αγροτοδιατροφικού υποδείγματος με έμφαση στην εποχικότητα, στην τοπικότητα, στην ποιότητα και την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και της υγείας. Τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, απαλλαγμένα από το βάρος των πολιτικών της αγοραίας επιχειρηματικής αντίληψης θα διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην παραγωγή κοινωνικά χρήσιμης γνώσης και τεχνολογίας, ώστε να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης που να στηρίζεται στις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος. Θα συνεργαστούν με τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Ο παραγωγικός μετασχηματισμός απαιτεί μια πολύπλευρη ενεργειακή πολιτική, που να στηρίζεται σε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, αλλά και να αξιοποιεί τους ελληνικούς φυσικούς πόρους, πάντα σε σεβασμό στο περιβάλλον. Απαιτεί επίσης σχεδιασμένη ανάπτυξη των μεταφορών, ιδιαίτερα των μέσων σταθερής τροχιάς, των δημοσίων έργων και κοινωνικών υποδομών και αύξηση των θέσεων εργασίας. Πρωταγωνιστικό ρόλο καλείται να παίξει ο δημόσιος τομέας της οικονομίας.
4.13 Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η αποθέωση του καπιταλιστικού κέρδους καταστρέφουν το περιβάλλον, οδηγούν στην κλιματική αλλαγή και απειλούν την βιοποικιλότητα. Εμείς διεκδικούμε:
Κατάργηση όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων (που πολλαπλασιάστηκαν στα μνημονιακά χρόνια) που επιτρέπουν σε κάθε λογής «επενδύσεις» να παρεκκλίνουν από την περιβαλλοντική νομοθεσία, που επιτρέπουν την καταστροφή δασικών εκτάσεων, που παραδίδουν ελεύθερους χώρους σε επιχειρηματικά συμφέροντα. Βιώσιμη ενεργειακή πολιτική που να στηρίζεται στη μείωση της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης, τον περιορισμό της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα, τον διεθνή συντονισμό ενάντια στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, σε συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες. Διαμόρφωση πλαισίου για την μεταλλευτική εξορυκτική βιομηχανία ενάντια στη λογική της λεηλασίας και της περιβαλλοντικής καταστροφής που κυριαρχεί σήμερα. Επενδύσεις τύπου «Σκουριών» πρέπει να κλείσουν και να αντιμετωπιστεί η καταστροφή που αφήνουν. Ολοκληρωμένη πολιτική για τη διαχείριση των απορριμμάτων με κριτήριο όχι τα κέρδη των κάθε λογής εργολάβων αλλά την προστασία του περιβάλλοντος. Κεντρικές αρχές πρέπει να είναι η αποκέντρωση, ο δημόσιος σχεδιασμός και χρηματοδότηση και η διαμόρφωση ολοκληρωμένων συστημάτων ανακύκλωσης με έμφαση στη διαλογή στην πηγή. Υπεράσπιση του νερού ως δημόσιου συλλογικού αγαθού ενάντια σε όλα τα σχέδια άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων και των συστημάτων ύδρευσης / αποχέτευσης. Προστασία της βιοποικιλότητας και σεβασμός συνολικά της έμβιας φύσης. Κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό:
4.14 Παιδεία. Την περίοδο των Μνημονίων, αλλά και νωρίτερα, ο χώρος της παιδείας βρέθηκε στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και αντιμετωπίστηκε ως μοχλός καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το κύμα περικοπών στην περίοδο των μνημονίων οδήγησε σε τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, έκανε την παιδεία ακόμη πιο ταξική και επέτεινε τη σχολική διαρροή. Οι ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και η διαβόητη διαδικασία της Μπολονια σήμαιναν την προσαρμογή σε ένα μοντέλο επιχειρηματικής ανώτατης εκπαίδευσης με ελάχιστα έως μειωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Η πρόταση μας στοχεύει στην παροχή δημόσιας, δωρεάν και δημοκρατικής εκπαίδευσης, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Προϋπόθεση έχει τη δραστική αύξηση των κονδυλίων στην εκπαίδευση και έρευνα με την επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές και την ενίσχυση των κοινωνικά ασθενέστερων στρωμάτων. Στόχος μας είναι η αποτροπή της στεγανοποίησης της γνώσης και της κατάτμησής της, διαδικασία που στο Λύκειο αποφεύγεται με ένα διαφορετικό τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ικανό να μετατρέψει το σχολείο σε χώρο ανάπτυξης σκέψης και δημιουργικότητας. Στόχος μας είναι η καλλιέργεια της σφαιρικής και σε βάθος γνώσης και όχι η απόκτηση ποικίλων δεξιοτήτων, κατά τη νέο-φιλελεύθερη κυρίαρχη άποψη, που απαξιώνονται ραγδαία ενώ αναστέλλουν τη δυνατότητα σύνθεσης και εμβάθυνσης της γνώσης. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που στηρίζεται σε συλλογικές δημοκρατικές λειτουργίες διοίκησης και ελέγχου «από τα κάτω» και ταυτόχρονα δημιουργεί ένα ανθρώπινο και ελκυστικό περιβάλλον μάθησης επιτρέποντας την ανάπτυξη και άλλων πλευρών της συλλογικής και ατομικής ζωής. Αναγκαία συνθήκη και προϋπόθεση δια όλα τα παραπάνω είναι ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Πιο συγκεκριμένα διεκδικούμε:
Σχολείο: Ενιαίο και 12ετές, δημόσιο και δωρεάν, με διετή δημόσια προσχολική αγωγή για κάθε παιδί και νέο/νέα χωρίς φυλετικές, εθνοτικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Προτεραιότητα της πολιτείας θα είναι η δημιουργία και ενίσχυση υποστηρικτικών δομών με πρόσθετη διδακτική στήριξη, ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής. Απαραίτητη κρίνεται η αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων με ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών και η μετατροπή του σχολείου από εξεταστικό κέντρο σε χώρο ελεύθερης και πολύπλευρης μάθησης. Πανεπιστήμιο: Στοχεύουμε σε μία Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με δημόσιο χαρακτήρα εξασφαλίζοντας τους αναγκαίους πόρους, απαγορεύοντας τα δίδακτρα σε μεταπτυχιακό επίπεδο, την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, ανασχετώντας την πολύπλευρη ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου εκ των ένδον και ενισχύοντας τη φοιτητική μέριμνα, μέτρα που θα αναστείλουν τους ταξικούς φραγμούς ενώ θα απελευθερώσουν την πρόσβαση παιδιών από λαϊκά στρώματα και θα υποστηρίξουν τη φοίτηση τους. Ταυτοχρόνως θα ενισχύσουμε τη λογική της θεραπείας ολοκληρωμένων και εις βάθος επιστημονικών αντικείμενων στο προπτυχιακό επίπεδο με ενιαία πτυχία που θα παρέχουν ίσα δικαιώματα σε αποφοίτους των συναφών προγραμμάτων σπουδών. Η αποτροπή του κατακερματισμού τους σε εξειδικεύσεις με αμφίβολο περιεχόμενο που έχουν εισαχθεί από αγοραίες λογικές μετατρέποντας τη γνώση σε δεξιότητα είναι το κομβικό στοιχείο στην κατεύθυνση αυτή. Προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας και των συλλογικών διαδικασιών συμμετοχής σύμπασας της ακαδημαϊκής κοινότητας στη διοίκηση και στη διαδικασία λήψης και ελέγχου των αποφάσεων. ’Ερευνα: Στόχος είναι η διαμόρφωση και η υλοποίηση μιας εθνικής ερευνητικής πολιτικής βασισμένης στην ανάπτυξη της έρευνας και καινοτομίας που θα παράγεται από δημοσία ερευνητικά ινστιτούτα και θα συμβάλλει στον παραγωγικό ανασχηματισμό της χώρας. Απαιτείται επομένως ένα δημοκρατικά σχεδιασμένο πρόγραμμα έρευνας με εγγυημένη χρηματοδότηση που να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και οικολογικές ανάγκες. Θα έχει σκοπό την οικολογικά ορθή διαχείριση και αξιοποίηση των φυσικών πόρων, την ενίσχυση τομέων στους οποίους η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα ή θέλουμε να αποκτήσει, την υποστήριξη του ερευνητικού ανθρώπινου δυναμικού και των υποδομών, καθώς και την παραγωγή νέας γνώσης. Προϋπόθεση είναι η ουσιαστική διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους επιστημονικούς, κοινωνικούς και τοπικούς φορείς. Πολιτισμός: H παγκοσμιοποιημένη οικονομία έχει θέσει τους όρους κυριαρχίας μίας μαζικής κουλτούρας μέσω της διάθεσης του πολιτιστικού προϊόντος δυνητικά σε όλους τους καταναλωτές, που όμως δεν είναι δημόσιο αγαθό αλλά αντικείμενο προς πώληση και διατίθεται από παγκόσμια δίκτυα διάχυσης και κατανάλωσης. Η αντίσταση στην ομοιομορφία και ισοπέδωση της βιομηχανοποιημένης μαζικής κουλτούρας δεν σημαίνει βεβαίως εθνική ή πολιτισμική περιχαράκωση εφόσον το ζητούμενο είναι ο διαρκής και γόνιμος διάλογος και ανασύνθεση με τα διεθνή ρεύματα της τέχνης, τον καλλιτεχνικό προβληματισμό και τις ποικίλες μορφές τέχνης των άλλων λαών. Στόχος είναι η ενίσχυση του πολιτισμού ως δημοσίου αγαθού και η στήριξη της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής και πνευματικής δημιουργίας. Ο ρόλος του κράτους είναι η συγκρότηση θεσμών και η παροχή των αναγκαίων υλικών μέσων και υποδομών για την καλλιτεχνική δημιουργία χωρίς οποιανδήποτε «από τα πάνω» παρέμβαση σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, την ενίσχυση της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας, τη μετατροπή του χώρου της εκπαίδευσης σε κύτταρο καλλιτεχνικής παιδείας και δημιουργικότητας, τη διαμόρφωση ενός ευρύτατου πολιτιστικού δικτύου καλλιτεχνικών θεσμών και δραστηριοτήτων στην περιφέρεια και κυρίως την ενίσχυση των καλλιτεχνικών αναζητήσεων των νέων που αγωνίζονται να εκφραστούν σε συνθήκες πολύπλευρης κρίσης. Αθλητισμός: Στήριξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, με έμφαση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, την παροχή αθλητικών εγκαταστάσεων στις τοπικές κοινωνίες, τη σύγκρουση με τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής στον επαγγελματικό αθλητισμό. 4.15 Υγεία. Στρατηγικός μας στόχος είναι η οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος υγείας και πρόνοιας με άμεση, δωρεάν, καθολική και ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών σε υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Ένα σύγχρονο εθνικό σύστημα υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας σημαίνει:
Δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών, των μεταναστών και των προσφύγων στο δημόσιο σύστημα υγείας - καθολική κάλυψη των βασικών αναγκών του συνόλου του πληθυσμού μέσα από τις Δημόσιες δομές υγείας. Άμεση προμήθεια όλου του εξοπλισμού για να πραγματοποιείται το σύνολο του εργαστηριακού και ιατρικού έργου από το δημόσιο σύστημα.
Ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, με ενημέρωση, πρόληψη και προαγωγή της υγείας, συνδεδεμένο με αναβαθμισμένη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για κάλυψη των αναγκών χρηματοδότησης των δομών υγείας. Εκδημοκρατισμός του συστήματος, αναβαθμισμένη συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζόμενων και των ασθενών. Υπαγωγή, σε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών και μαιευτηρίων και σταδιακή ένταξη, σε δεύτερη φάση, των υπόλοιπων ιδιωτικών φορέων. Ανάπτυξη Κρατικής Φαρμακοβιομηχανίας και Εθνικής Φαρμακαποθήκης. Αλλαγή του συστήματος προμηθειών.
4.16 Πρόνοια – ΑμεΑ. Η «Λαϊκή Ενότητα» θεωρεί επιτακτική ανάγκη της λήψη άμεσων μέτρων βελτίωσης της θέσης τους με έκδοση κάρτας αναπηρίας εν είδη ταυτότητας, η οποία θα χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση που το άτομο με αναπηρία, καλείται να ασκήσει δικαίωμά του που απορρέει από τους νόμους. Διασφάλιση των θέσεων εργασίας των ΑμεΑ και των οικογενειών τους που εργάζονται σε φορείς του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Οργάνωση και λειτουργία δημόσιων Κέντρων Αποκατάστασης Αναπήρων και κέντρων εκπαίδευσης κοινωνικής υποστήριξης και κατάρτισης. Διευκόλυνση προσβασιμότητας σε δημόσιους χώρους και δωρεάν μετακίνηση από τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς. Δωρεάν χορήγηση του αναγκαίου τεχνολογικού εξοπλισμού, καθώς βιβλίων και συγγραμμάτων, ανάλογα με την μορφή της κάθε αναπηρίας σε μαθητές και φοιτητές.
Για μια σύγχρονη πολιτική για τα δικαιώματα
4.17 Παρά τους σκληρούς αγώνες και τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες για ισοτητα ανδρών-γυναικών, τα τελευταία χρόνια θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών καταπατώνται. Παλεύουμε για ίση συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, για ισότιμη μεταχείριση και επαγγελματική εξέλιξη, για διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης στη μόρφωση, στη μόνιμη εργασία, στην αναβάθμιση των δομών κοινωνικής πρόνοιας, στην καταδίκη της ενδοοικογενειακής βίας, των διακρίσεων, του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η ΛΑΕ παλεύει αταλάντευτα ενάντια στο σεξισμό και στην ομοφοβια, εναντια στις διακρισεις σε βαρος των γυναικών και των ομοφυλοφιλων στη δημόσια, ιδιωτική και καλλιτεχνική σφαίρα. Απαιτούμε άρση όλων των διακρίσεων με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη δυνατότητα πολιτικού γάμου για τα ζευγάρια ατόμων του ιδίου φύλου.
4.18 Το προσφυγικό ζήτημα έχει έρθει με εκρηκτικό τρόπο στο προσκήνιο. Η «Λαϊκή Ενότητα» εκφράζει σταθερά την αλληλεγγύη της στους πολιτικούς πρόσφυγες και στους πρόσφυγες πολέμου, καθώς και στους οικονομικούς μετανάστες. Είναι αντίθετη σε κάθε ξενοφοβική και ρατσιστική αντιμετώπιση - με ακραία την περίπτωση της φασιστικής Χρυσής Αυγής - που τείνει να μετατρέψει τον «κοινωνικό πόλεμο» του κεφαλαίου, σε εθνοτικό «εμφύλιο» πόλεμο, στο εσωτερικό του κόσμου της εργασίας και των λαών. Αγωνίζεται εναντίον των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων που εντείνουν τις εμφύλιες διαμάχες και παροξύνουν το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Διεκδικεί την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙΙ. Οι φράχτες, τα εθνικά λιμενικά σώματα, η FRONTEX, ακόμα και η απειλή του θανάτου, δεν αποτελούν εμπόδιο για όσους αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο επιβίωσης ή αναζητούν απελπισμένα μια καλύτερη ζωή. Διεκδικούμε την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων στο άσυλο και την κατοχύρωση ασφαλούς διαδρόμου για να φτάνουν στις χώρες προορισμού τους. Απαιτούμε ανοιχτές μορφές φιλοξενίας και όχι γκέτο ή κέντρα κράτησης, εξασφάλιση κατάλληλων υπηρεσιών διερμηνείας και δωρεάν νομικής παράστασης σε κάθε στάδιο της διαδικασίας παροχής του. Υπερασπιζόμαστε το ρόλο των κινηματικών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης. Αρνούμαστε τη λογική των επαναπροωθήσεων και τις δολοφονικές πολιτικές της αποτροπής. Αγωνιζόμαστε ταυτόχρονα για να δοθεί ένας τέλος στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή μας με προτεραιότητα την απεμπλοκή της Ελλάδας από αυτές και ως πρώτο στόχο, την αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία για να δοθεί η δυνατότητα να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στις εστίες τους. Η οριστική λύση του δράματος των προσφύγων δεν μπορεί παρά να προέλθει από την αντιμετώπιση του προβλήματος στη ρίζα του, μέσα από την πάλη ενάντια στη φτώχεια, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.
4.19 Όσον αφορά τους μετανάστες, απαιτούμε την κατάργηση των ρατσιστικών διατάξεων που θεσπίζουν διακρίσεις και στερούν το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία, την παιδεία και κοινωνική προστασία σε όσους δεν έχουν έγγραφα. Κατοχύρωση εκ νέου διαδικασίας νομιμοποποίησης – κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Αποσύνδεση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης από την απόδειξη ορισμένου (και μάλιστα αυξημένου) εισοδήματος. Να προβλεφθεί η δυνατότητα οικογενειακής συνένωσης των μεταναστών με τον/τη σύζυγο και τα τέκνα τους ή το μόνιμο σύντροφο. Απαγόρευση της απέλασης και της διοικητικής κράτησης των ευάλωτων ομάδων. Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αυτοδιοικητικές εκλογές για τους επί μακρόν διαμένοντες. Θέσπιση πολιτογράφησης για όσους επί μακρόν διαμένοντες το επιθυμούν. Θέσπιση αποτελεσματικού πλαισίου εντοπισμού και προστασίας των θυμάτων trafficking. Καταπολέμηση της «μαύρης εργασίας» και προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων. Ίση αμοιβή για ίση εργασία.
«Συντακτική συνέλευση» για τη δημοκρατία του εργαζόμενου λαού
4.20 Χρειαζόμαστε μια νέα, λαϊκή «μεταπολίτευση» που θα αλλάξει εκ θεμελίων το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Απαιτείται μια διαδικασία ριζικού εκδημοκρατισμού και πολιτικού μετασχηματισμού σε όλα τα επίπεδα, μια διαδικασία που θα απαντά στον βαθιά ταξικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που έχει πάρει σήμερα το κράτος. Κομβική πλευρά αυτής της διαδικασίας είναι για εμάς μια Συντακτική Συνέλευση, που θα φέρει κρίσιμες και μεγάλες ανατροπές μια νέα ποιότητα δημοκρατίας, εργατικού και λαϊκού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα. Με εκτεταμένη κατοχύρωση των δημόσιων αγαθών ενάντια στην ιδιωτική εκμετάλλευσή τους και με διευκόλυνση των εθνικοποιήσεων. Με έμφαση στην άμεση δημοκρατία και τη λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία. Με θέσπιση μορφών εργατικού και λαϊκού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα. Με θεσμική κατοχύρωση του αυτόνομου ρόλου των κοινωνικών κινημάτων στη διαδικασία μετασχηματισμού. Με σπάσιμο των στεγανών που δεν επιτρέπουν το τον πραγματικό δημοκρατικό έλεγχο στη δικαιοσύνη, το στρατό και την αστυνομία. Με εκτεταμένη κατοχύρωση των σύγχρονων κοινωνικών δικαιωμάτων.
Άμεσα προτείνουμε: Καθιέρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής ως παγίου συνταγματικά εκλογικού συστήματος. Ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας με τη θεσμοθέτηση δυνατότητας λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, τόσο με συγκέντρωση ενός αριθμού υπογραφών, όσο και την πραγματοποίηση δημοψηφισμάτων με πρόταση ορισμένου αριθμού πολιτών. Αναβάθμιση της Βουλής σε βάρος των πρακτικών έκτακτης νομοθέτησης της εκτελεστικής εξουσίας. Περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας μόνο στα αδικήματα συναρτώμενα με την έκφραση γνώμης και την άσκηση νομοθετικού και ελεγκτικού έργου. Να σταματήσει η ειδική προθεσμία παραγραφής για αδικήματα υπουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Κατάργηση βουλευτικών προνομίων. Συνταγματική προστασία από ιδιωτικοποιήσεις εκείνων των δημοσίων επιχειρήσεων και φορέων που διαχειρίζονται αγαθά κοινής ωφέλειας και υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος. Χωρισμός εκκλησίας και κράτους και αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας προς όφελος της κοινωνίας.
4.21 Εργατικός και λαϊκός έλεγχος και συμμετοχή: Ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος και η δημοκρατική συμμετοχή οφείλουν να είναι αναπόσπαστο στοιχείο μιας διαδικασίας μετασχηματισμού. Αυτό αφορά πρώτα από όλα τη συμμετοχή εργαζόμενων στη διοίκηση των δημόσιων επιχειρήσεων και τον εργατικό έλεγχο στις ιδιωτικές, καθώς την ενίσχυση των μορφών άμεσης δημοκρατίας. Σημαίνει ακόμη: Συμμετοχή εκπρόσωπων κοινωνικών φορέων στη διαδικασία κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού, τη θέσπιση δομών και διαδικασιών κοινωνικού ελέγχου στις σημαντικότερες δημόσιες υπηρεσίες. Εφαρμογή του «συμμετοχικού προϋπολογισμού» στους δήμους και περιφέρειες, συμμετοχική αξιολόγηση παρεχόμενων υπηρεσιών. Κοινωνικός έλεγχος σε επιχειρήσεις και οργανισμούς του Δημοσίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων φορέων και κοινωνικών ομάδων που χρησιμοποιούν τα αγαθά ή τις υπηρεσίες τους, καθώς και εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και εκλεγμένων εργαζομένων από τις δημόσιες επιχειρήσεις. Καθιέρωση εργατικής συμμετοχής και ελέγχου στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, με δικαίωμα παρέμβασης στην παραγωγική διαδικασία, αναγνώριση της συλλογικής διαπραγμάτευσης σε επίπεδο επιχειρηματικών ομίλων, δικαίωμα συναπόφασης σε θέματα συνθηκών εργασίας, ενίσχυση αρμοδιοτήτων των εργαζόμενων σε περιπτώσεις αφερεγγυότητας και πτώχευσης επιχειρήσεων, σε ζητήματα ομαδικών απολύσεων και απόπειρας μαζικής επιβολής βλαπτικών συνθηκών εργασίας από τις επιχειρήσεις.
4.22 Δημόσια διοίκηση: Απέναντι στη διάλυση της δημόσιας διοίκησης και την ιδιωτικοποίηση εμείς διεκδικούμε ένα αναβαθμισμένο ρόλο της διοίκησης, έτσι ώστε να ασκεί τον αναγκαίο ρόλο δημόσιου ελέγχου, διασφάλισης του κοινωνικού συμφέροντος και συμβολής στο σχεδιασμό μιας άλλης πολιτικής. Για εμάς η δημόσια διοίκηση είναι κομβική ακριβώς γιατί εκεί είναι που μπορούν να οριστούν και να διασφαλιστούν τα δημόσια αγαθά απέναντι στη λογική της αγοράς. Αυτό απαιτεί ριζικές προοδευτικές αλλαγές στην δομή ,οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, διορισμούς του αναγκαίου προσωπικού, αξιοπρεπή αμοιβή των υπαλλήλων, αξιοποίηση της δικής τους πρωτοβουλίας γνώσης και εμπειρίας, κατάργηση του αυταρχικού πλαισίου που έφεραν οι μνημονιακές πολιτικές
Αυτοδιοίκηση: Περισσότερο παρά ποτέ είναι ώριμη η κατάργηση του θεσμικού πλαισίου του Καλλικράτη και η κατάργηση των μνημονιακών ρυθμίσεων που συνεπάγονται οικονομική ασφυξία. Απαιτείται ακόμη η ρήξη με τη λογική της ανταποδοτικότητας, η αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης και μια νέα δημοκρατία στο τοπικό επίπεδο που να εγγυάται αυξημένη δημοκρατική συμμετοχή και να διευκολύνει την αυτόνομη δράση των κινημάτων.
4.23 Δικαιοσύνη: Στοιχείο του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων η συστηματική παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η έξαρση του αυταρχισμού και της καταστολής και η συνέχιση του προκλητικού καθεστώτος ατιμωρησίας των κυβερνώντων. Η «Λαϊκή Ενότητα» θέτει ως πολιτική προτεραιότητα το σεβασμό και τη διεύρυνση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών καθώς και τη λειτουργία της δικαιοσύνης προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Καθιέρωση μορφών κοινωνικού ελέγχου στη Δικαιοσύνη, εκλογή της ηγεσίας της και αποτροπή των παρεμβάσεων της εκτελεστικής εξουσίας.. Αποτελεσματική προστασία του δικαιώματος των πολιτών σε δικαστική προστασία και δυνατότητα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, ώστε η οικονομική αδυναμία να μην μετατρέπεται σε δικονομική ανισότητα. Κατάργηση όλων των ειδικών «αντιτρομοκρατικών» και κατασταλτικών πλαισίων που αναιρούν τις προστατευτικές νομικές και δικονομικές εγγυήσεις υπέρ των πολιτών, ενθαρρύνουν την ωμή αστυνομική βία, την δικαστική αυθαιρεσία και την προληπτική καταστολή. Αποποινικοποίηση συμπεριφορών που δεν ενέχουν ποινική απαξία. Απαγόρευση στέρησης της ελευθερίας για μικρής κλίμακας παραβατικότητα. Κατάργηση του περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων και αντικατάσταση της φυλάκισης των ανηλίκων με την παρακολούθηση ειδικών προγραμμάτων εκπαίδευσης, εργασίας ή απεξάρτησης, σε ανοιχτές δομές προστασίας, με δυνατότητα φιλοξενίας όσων παιδιών στερούνται στέγης και οικογένειας. Ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων, κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, επέκταση εναλλακτικών κυρώσεων και εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής. Κατάργηση του άβατου των φυλακών, πρόσβαση και έλεγχος από ανεξάρτητες αρχές και κοινωνικούς φορείς. Κατάργηση του μνημονιακού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και των προκλητικών προνομίων των Τραπεζών που καθιερώνει, ενίσχυση της θέσης και των δικαιωμάτων του οφειλέτη, ιδίως ως προς τα ζητήματα κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων και κατάργηση. Διεύρυνση της δυνατότητας άσκησης ένδικων προσφυγών εκ μέρους της κοινωνίας και των πολιτών, σε θέματα που αφορούν την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
4.24 Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Η «Λαϊκή Ενότητα» θεωρεί ότι χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές στα μμε για την αποκοπή του ομφάλιου λώρου μεταξύ ενημέρωσης και οικονομικής εξουσίας Θεωρεί αναγκαία τη συμμετοχή των πολιτών μέσω κοινωνικών οργανώσεων στην εποπτεία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ειδικότερα προτείνει: Αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση Οι άδειες θα αποκτώνται για πέντε χρόνια και θα είναι ανακλητές από το ΕΣΡ. Πρόβλεψη για την παροχή αδειών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας και σε μη εμπορικές επιχειρήσεις, όπως κοινωνικές οργανώσεις και φορείς.. Όσον αφορά τη λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης (ΕΡΤ), πρέπει να διασφαλιστεί η πλήρης αυτονομία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης τόσο έναντι της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος, όσο και έναντι των οργανωμένων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων. Στο πρόγραμμα της να αποτυπώνονται όλες οι πολιτικές τάσεις και ιδεολογικές προτιμήσεις, διασφαλίζοντας πλουραλισμό απόψεων και αμερόληπτη κάλυψη της επικαιρότητας. Η ΛΑΕ υποστηριζει την αναπτυξη συνεταιριστικων εγχειρηματων στον τυπο, την ενταξη των επιχειρησεων ενημερωσης του Διαδικτυου στις ασφαλιστικες –συνδικαλιστικες και δεοντολογικες υποχρεωσεις των λοιπων μμε, την ενισχυση των εργαζομενων στα μμε και των σωματειων τους ως βασικο κοινωνικο αντιβαρο απεναντι στους βαρωνους του τυπου.
4.25 Πάταξη διαφθοράς και διαπλοκής: Το αστικό πολιτικό σύστημα και οι κρατικοί θεσμοί, έχουν πολλαπλώς στιγματιστεί από τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής. Η αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής θέτει ως προτεραιότητα: Τον εκτενή έλεγχο των περιπτώσεων εντοπισμού ή καταγγελιών διαφθοράς στη χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, στα εξοπλιστικά προγράμματα, δημόσια έργα και προμήθειες, στους φορολογικούς μηχανισμούς, χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέσα μαζικής ενημέρωσης, παράνομη εξαγωγή κεφαλαίων κ.ά. Παραπομπή στη δικαιοσύνη όλων όσων εμπλέκονται σε υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων και διαφθοράς. Ανάκτηση δημόσιων πόρων που κατασπαταλήθηκαν στην εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων και αξιοποίηση τους για τη χρηματοδότηση κοινωνικών και παραγωγικών έργων..
4.26 Ρήξη με τα στεγανά και τους μηχανισμούς της καταστολής. Διάλυση των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων που βασικό στόχο έχουν τον περιορισμό της συλλογικής δράσης και την καταστολή. Κατάργηση της οπλοφορίας των αστυνομικών σε διαδηλώσεις. Αποστρατιωτικοποίηση της δομής, εκπαίδευσης και διάρθρωσης της αστυνομίας και του λιμενικού. Ακύρωση όλων των προγραμμάτων προμήθειας στρατιωτικού εξοπλισμού (drones κ.λπ.) από την αστυνομία. Γενναία κάθαρση της αστυνομίας από τους φασιστικούς και τους νεοναζιστικούς θύλακες. Πραγματικός δημοκρατικός έλεγχος της δράσης και λειτουργίας τόσο των Σωμάτων Ασφαλείας όσο και της ΕΥΠ. Πλήρης κατοχύρωση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στα σώματα ασφαλείας.
Για μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική
4.27 Η Λαϊκή Ενότητα αγωνίζεται για την άμεση έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από τη χώρα. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό, πράγμα που σημαίνει, πέραν των άλλων, ενίσχυση της επιδιαιτησίας στο Αιγαίο.
Θέλουμε οι ένοπλες δυνάμεις να έχουν ως αποκλειστική αρμοδιότητα την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές εκτός συνόρων. Απαιτούμε περιορισμό των αμυντικών δαπανών, ακύρωση εξοπλιστικών προγραμμάτων, διαφάνεια στις προμήθειες, αξιοκρατία στην επιλογή των στελεχών, πλήρη κατοχύρωση των πολιτικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των στρατευμένων ως ένστολων πολιτών.
Στηρίζουμε μια δίκαιη ειρηνικη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, χωρίς δυνάμεις κατοχής και ξένες βάσεις,. Επιδιώκουμε μια πολιτική ειρήνης και φιλίας με την Τουρκία και τις άλλες βαλκανικές χώρες, με σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων. Τασσόμαστε υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διμερών διαφορών στη βάση του διεθνούς δικαίου. Ζητάμε να σταματήσει άμεσα η απαράδεκτη στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ και να αναγνωριστεί πλήρως το κράτος της Παλαιστίνης.
Η εφαρμογή ανεξάρτητης, κυρίαρχης και φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής δεν σημαίνει απομόνωση. Το αντίθετο. Μια ανεξάρτητη Ελλάδα θα μπορέσει να αναπτύξει ισότιμες σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με όλο τον κόσμο. Θα ακυρώσουμε, όμως, συμφωνίες ολέθριες για την εργασία και το περιβάλλον, όπως η διαβόητη ΤΤΙΡ, που βάζει τις πολυεθνικές πάνω από τα εθνικά κράτη.
Μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική θα πρέπει να στηρίζεται στη ρήξη με τον ευρωατλαντισμό και τους περιορισμούς που επέβαλε, στην αναζήτηση δυνατότητας συνεργασιών με βάση την αμοιβαία ωφέλεια και την ισοτιμία, στην αναζήτηση ευνοϊκότερων όρων προμήθειας βασικών υλικών. Θα πρέπει ακόμη να προβάλλει την αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους λαούς και τα κινήματα, γνωρίζοντας καλά ότι σε ένα αντιφατικό διεθνές περιβάλλον, δεν πρέπει να υποτιμάμε την «διπλωματία των κινημάτων» και το διεθνισμό. Άλλωστε, ξέρουμε καλά ότι ο δρόμος που προτείνουμε θα σήμαινε ότι θα αποτελούσαμε όχι μόνο στόχο υπονόμευσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού αλλά και παράδειγμα και σημείο αναφοράς που άλλοι λαοί θα ακολουθήσουν αλλάζοντας συνολικά τους διεθνείς συσχετισμούς.
4.29 Ο Ελληνισμός της διασποράς είναι «μία άλλη Ελλάδα» έξω από τα σύνορα της χώρας. Πολλοί από τα 6,5 εκατ. Έλληνες της Διασποράς βιώνουν διακρίσεις ,ρατσισμό και ξενοφοβία ,καταστάσεις που αντιμετωπίζουν όλοι οι οικονομικοί μετανάστες. Τα πράγματα είναι ακόμα ποιο δύσκολα και σκληρά για τους νέους μετανάστες της μνημονιακής εποχής.
Μία σύγχρονη αντίληψη πρέπει να αναφέρεται στον Ελληνισμό της Διασποράς μέ όρους διεκδίκησης της βελτίωσης της ζωής του στις χώρες υποδοχής τους και να επιχειρεί να τον εντάσσει στους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς δημοκρατικής,κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας μας.
Η Λαϊκή Ενότητα θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό των Ελλήνων της Διασποράς , θα υποστηρίξει την επίλυση των ιδιαίτερων προβλημάτων τους στις χώρες υποδοχής και θα διευκολύνει την συμβολή τους στην προσπάθεια του λαού μας για προοδευτική έξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική.
4.30 Οι βασικές αυτές προγραμματικές κατευθύνσεις δεν αποτελούν για εμάς προεκλογικές υποσχέσεις ή «κυβερνητικό πρόγραμμα». Ορίζουν τις διεκδικήσεις ενός αγωνιζόμενου λαού, τους στόχους ενός μεγάλου κινήματος, τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε. Τις καταθέτουμε για συζήτηση, γνωρίζοντας καλά ότι όλες και όλοι μαζί μπορούμε και πρέπει να σχεδιάσουμε και να χαράξουμε έναν νέο δρόμο. Το δρόμο που θα βγάλει τη νεοελληνική κοινωνία από τα σημερινά αδιέξοδα που την έσπρωξαν οι αστικές δυνάμεις και θα επιτρέψει οι πραγματικές δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, οι δυνάμεις της εργασίας, της γνώσης και του πολιτισμού να γράψουν επιτέλους τη δική τους ιστορία, δικαιώνοντας τους αγώνες των προηγούμενων γενεών, διδάσκοντας αγώνα και αξιοπρέπεια, γράφοντας νέες σελίδες δικαιοσύνης και χειραφέτησης.