1.20 Είναι ιδιαίτερα αρνητική συνθήκη ότι σήμερα δεν υπάρχει ένας συνολικός εναλλακτικός πόλος στον πλανήτη που να αντιπροσωπεύει έναν άλλο δρόμο αμφισβήτησης των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων και ρήξης με τον ιμπεριαλισμό. Η κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», αλλά και η καπιταλιστική μετάλλαξη της Κίνας και άλλων «σοσιαλιστικών» κρατών όντως έδειξε να διαμορφώνει μια εικόνα μονοκρατορίας του κεφαλαίου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησαν να υπάρχουν αντιστάσεις ούτε αναιρεί εκ των προτέρων τη δυνατότητα να υπάρξουν ρήξεις και ανατροπές στους «αδύναμους κρίκους» της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, σε χώρες όπου τα λαϊκά κινήματα μπορούν πραγματικά να αλλάξουν τους συσχετισμούς.
Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια, πρώτα και κύρια στη Λατινική Αμερική, όπου η πάλη των λαών πυροδότησε σοβαρούς πολιτικούς και κοινωνικούς πειραματισμούς. Σήμερα τα εγχειρήματα αριστερής διακυβέρνησης στη Λατινική Αμερική αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις απειλούν άμεσα την επιβίωσή τους. Προβλήματα, που προέρχονται από τις αντιστάσεις των αστικών τάξεων, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αλλά και από τις στρατηγικές αντιφάσεις των πρωτοπόρων δυνάμεων (αναβλητικότητα σε τομές, εξάρτηση από τις διεθνείς αγορές, κυβερνητισμός). Την ίδια στιγμή, και στη γηραιά Ήπειρο υπάρχουν αντιφατικές και ταυτόχρονα σημαντικές εξελίξεις : οι μαζικοί αγώνες στη Γαλλία, η εκλογική άνοδος του Podemos, παρά τα προβλήματα προσανατολισμού της ηγεσίας του η εκλογική άνοδος της αριστεράς στην Πορτογαλία, οι συζητήσεις για ένα εναλλακτικό σχέδιο στην Ευρώπη (παρά την αντιφατικότητα αρκετών τοποθετήσεων στο εσωτερικό του), αποτυπώνουν ότι σε ευρύτερα τμήματα των εργατικών και λαϊκών μαζών στην Ευρώπη υπάρχει αναζήτηση για μια αριστερή και ριζοσπαστική διέξοδο. Ακόμα και στις ΗΠΑ η καμπάνια Σάντερς αναδεικνύει τάσεις ριζοσπαστικοποίησης εργατικών και λαικών μαζών.